La estonteco ne ekzistas, do ĝi ne estas akceptenda.
La estinteco ne ekzistas, do ĝi ne estas bedaŭrenda.
Nur la estanteco estas tio, kio ekzistas.
La sola loko, kie mi ekzistas.
Eterna nuno.
La estinteco ne ekzistas, do ĝi ne estas bedaŭrenda.
Nur la estanteco estas tio, kio ekzistas.
La sola loko, kie mi ekzistas.
Eterna nuno.